11:00, hitzaldia eta mahai-ingurua ES + EU
Eta turistifikazioarekin zer? Tsunamiaren aurrean estrategiak
Ana Lucía Nacher Cobo, laskellys.org-eko zuzendari ordea
Elena Ramirez Boixaderas, BizilagunEkin plataformako kidea
https://online.tabakalera.eus/es/video/feministaldia-sismika-2021-11-20-goiza/
Turismo jarduerak hazkunde handia bizi izan du azken hamarkadan mundu osoan. Pandemiak eragindako geldialdiaren ostean, lehengo bultzada eta norabidea berreskuratzen ari dela dirudi. Hirietan turistifikazioaren eraginak ezaugarri bereizgarriak ditu. Donostian ikus daiteke aipatutakoak, izan ere, turismo jardueraren hazkundeak bertako donostiarron bizimodua erabat baldintzatzen duten ondorioak sortzen ditu.
Jarduera turistikoak hiriko ekonomian duen pisua, politika publikoak erabakitzean duen eragina, etxebizitzaren merkatuan sortzen duen desoreka, ingurune naturalarengan duen presioa, eskaintzen dituen lan-baldintzak eta beste hainbat ondoriok, kaleak betetzen dituzten turista-taldeez haratago, argi uzten dute herritarren bizitzeko modua zeharkatzen duen fenomenoa dela.
Turismoaren hazkundea positiboki baloratzen duen diskurtsoa eztabaidaezina izango litzateke zenbait erakunde eta hedabidegatik balitz; baina herritarren artean eta egoera honen ondorioak salatzen dituzten mugimenduen artean eztabaida zabalik dago.
Eztabaida horri helduko diogu datorren azaroaren 24an, egingo dugun saioan. Bertan parte hartzera gonbidatzen zaituztegu talde, elkarte eta eragile sozialetako kideak, unibertsitateko ikerlariak eta gaian interesa duzuen herritar guztiak.
Emaus eta BiziLagunEkin
Etxebizitzaren egoera espekulazioko luxuzko objektu bezala eta ez eskubide bezala, egungo gizarte kapitalistetan orokortutako arazoa da. Donostia ez da salbuespena. Izan ere, hiri honetan, arazoa ez da berria eta gainera, arazoa okerragotzen ari da egunetik egunera. Gentrifikazioa errealitate bat da gure testuinguruan, bitartean, kaleko egoeran dauden pertsona kopurua igotzen ari da, gizarte arrakala handitzea bultzatuz.
Esparru honetan, lurraldeak eraldatzeko hausnarketa kritikoek sustatzen duten Unibertsitatea Plazan proiektuak topaketa berri bat proposatzen du, Bizilagunekin plataformarekin batera. arazo honi aurre egiteko. Horrez gain, hausnartzea proposatzen dizuegu, zein da Unibertsitatearen papera egoera honen aurrean: etxebizitza duina eskuratzeko lan egiten duten Gizarte Mugimenduekin lerrokatuta al dago? Zer ekarpen egingo lioke aliantza honek kausari? Posible al da? Posible ez balitz, nola izan beharko luke?
Gizarte larrialdi honen inguruan lurraldeko alternatibak hausnartzera, eztabaidatzera eta eraikitzera gonbidatzen zaituztegu.
BiziLagunEkin eta Emaús
Duela bi aste, hain zuzen ere, oposizioko talde politiko guztiekin bildu ginen areto honetan, Arte Ederren Jauregia eraisteko lanen hasiera klandestinoa salatzeko eta udal lizentziaren eta EPPUCren hirigintza-fitxaren aurka bi lege-errekurtso jarri zirela iragartzeko.
Denbora horretan frogatu da birgaitzeko esku-hartze positibo gisa aurkezten gintuztela behin eta berriz, eta hori esku-hartze suntsitzailea dela. Egiaztatu dugunez, eraikin historikoaren egitura eta barne-banaketa erabat desagertzea dakar, bai eta fatxaden jatorrizko diseinuan aldaketa garrantzitsuak egitea ere.
Jabetzaren proiektuak, robotizatutako lurpeko 3 garaje-solairu, 84 turismo-ostatu eta 2 altuerako altxaera berri bat gaitzen dituenak, Espainiako zinematografo zaharrenaren osotasunaren eta benetakotasunaren aurka egiten du, haren ondare-balioa baliogabetuz.
Ikusi dugunez, Monumentu eta Lekuen Nazioarteko Kontseiluko lehendakaria Donostiako alkateari zuzendu zaio, adituen desadostasuna azalduz kultura-esanahi unibertsala duen higiezin baten galera tamalgarri eta atzeraezinaren aurrean, bere tipologiaren barruan bizirik dirauen bakarra baita. Ez dute zalantzarik erabaki hori higiezinen espekulazioari egozteko.
Gogora dezagun azken urteak gero eta egonezin handiagoak markatzen dituela hirian, eraispenen etengabeko jarioak eraginda. Gizarte-alarmaren ondorioz, ondoz ondoko bi luzamendu onartu dira, eta, horiekin batera, aldaketa partzial bat eta KEBPBren berrikuspen orokor bat egin dira, arazo hori konpondu gabe jarraitzen dutenak. Ondare-galerek eraikin mota guztiei eragin diete, eta bereziki landetxe historikoei. Desagertze esanguratsuenen artean, honako hauek aipatu behar dira adibide gisa:
Villa Kanimar, Villa Txomin, Miracruz 19, Villa Stella Maris, Villa Saga, Villa Zerutxo, Villa Narcisa, campus EUTG, caserío Txanponenea, caserío Erbetegi, fábrica OASA, Villa Torata o Villa Supervielle.
Barruko eraispenak edo hustuketa osoak ere orokortu dira, hala nola:
Artzain Onaren plaza 5, Elkano 10, Gipuzkoa plaza 2 eta 11, Hondarribia 9, Arrasate 51 edo Aldamar 32, askotan atari baliotsuak suntxituz.
Donostia da etxebizitzen m2 garestienaren prezioa (salmentan zein alokairuan) duen hiriburua, eta, horrez gain, hotelen errentagarritasuna handiena duen hiria ere bada, estatuko rankingaren buruan. Turismo-ostatuen ezarpena masiboa izaten ari da: udal gobernu honek 30 lizentzia baino gehiago eman ditu denbora errekorrean, kasu askotan babestutako eraikinei eraginez. Horien artean:
Zenit hotela (Mariaren zerbitzariak), Gorka Room Mate, Arbaso, Villa Favorita, Villa Katalina, Villa Eugenia (Jai Alai), Villa Victoria (San Bartolome kalea), Catalonia (Mariaren Konpainiaren komentua), ABBA (Vastameroli jauregia), Boutique Bidaia (Ategorrieta), SanSeBay (Mari kalea), Vista (Urbieta kalea, 51). Eta prestatzen: corazón de María, María Inmaculada, Villa Nª Sª de Iziar (Paseo de la Fé) eta 84 apartamentu turistiko Bellas Artes eraikinean.
Turismo-prozesuak mugikortasunean eragiten du, hiriko erdiguneetako aparkalekuak biderkatzen baititu: atzo bertan 320 aparkaleku baimendu ziren Grosen, Maria Inmaculadaren klaustroa suntsituz. Hotelak ugaritzearen ondorioz, prezioak igo egin dira higiezinen sektorean, eta, ondorioz, ezinezkoa da etxebizitza eskuratzea. Nahikoa da esateko hiri-espazioaren merkantilizazio-prozesu horri, gizartean eta kulturan ondorio larriak izango dituena.
Zoritxarrez, Bellas Artes-a oraintsuko jitearen adierazle ezin hobea bihurtu dira: enpresa gutxi batzuen irabazi-nahiak asetzean zentratutako kudeaketa, donostiarren interes kolektiboan baino gehiago. Babes-erregimenaren beherapen progresiboa enkarguzko hirigintzaren adibide garbia da, eta zalantzan jartzen du hiri-eredua. Hiri-ikono hori hutsaltzea, beste behin ere turismo-aprobetxamenduaren mesedetan sakrifikatua, nahi ez dugun hiriaren metafora da.
Eraikin hau erabiltzen ez den zinema zahar bat baino askoz gehiago delako. Donostiarren belaunaldiek asko maite duten sinboloa da, eta agian horregatik lortu du herritarren sektore zabal batean ezkutuko kezka bideratzea. Hamaika helburu eta ideologia dituzten dozena bat elkartek bat egin dute, eraispenaren aurka egiteko eta hirigintza-kudeaketa askoz jasangarriagoa eta pertsonen benetako beharrei arreta jartzen diena eskatzeko. Talde hauek parte hartzen dute ekimen horretan:
Azken finean, udal gobernua bakarrik geratzen ari dela egiaztatu dugu:
1) Oposizioak Arte Ederretan egindako esku-hartzea kritikatu du.
2) Estatuko eta nazioarteko adituek alkateari gogorarazi diote hori ez dela eraikinaren etorkizunerako irtenbide egokia.
3) Eta, orain, herritarren elkarteek ere gobernantza-eredu horren aurka egiten dute, interes pribatuetara tolestuta.
Eraikinaren aldeko manifestazio handi baten deialdia egin nahi dizuegu. Datorren larunbatean, hilak 30, hasiko da, 12:00etan, zinematografotik bertatik, eta Bulebarrean amaituko da, “BELLAS ARTES, ZINEMA HISTORIKOA BAINO ASKOZ GEHIAGO” lemapean. Gu bezala etengabeko eraispenengatik, hiriaren identitate-galeragatik eta harrizko kartoizko dekoratu bihurtzeagatik, biztanleak eremu periferikoetara mugitzeagatik eta, azken batean, udal-kudeaketak azken urteotan hartu duen norabide espekulatiboagatik kezkaturik dauden guztiei atxikitzeko gonbita egiten diegu.
Udal-gobernuak atzera egin dezake, eraikin sinboliko hori ez suntsitzeko tresna juridikoak baititu. Zinemarik zaharrena Bilbon egongo balitz, zalantzarik gabe, hura zaharberritzeko baliabide publiko nahikoak erabiliko ziren eta kultura-ekipamendu gisa mantenduko ziren.
2021eko uda. Urte eta erdi pandemiaren ondoren, Donostiak atzerriko turistak hartzen ditu berriz: COVID pasaportea aktibatuta dago, hotelak irekita, hiria promozionatzeko kanpainak, pisu turistikoei buruzko legeria berria … turismoaren makineria berriro martxan da. Beraz, batzuek faltan bota dute eta orain presaz berreskuratu nahi duten turismo ereduaren “normaltasuna” itzuli da. Baina nolako turismo ereduaz ari gara? Zer normaltasun berreskuratzen dugu? Azken urte eta erdi honetan ikusi dugu nola merkatu turistikoa aurrekaririk gabeko krisi batean sartu den. Eredu ekonomiko horren ahultasunak agerian geratu dira eta esperientzia honek Donostiako bizilagunok turismoak gure bizitzetan dituen kostuak gure gain hartu nahi ditugun berriro pentsatzera gonbidatzen gaitu.
2021eko uda. Etxebizitza larrialdia borrokatu beharreko birus bat da. Hiriko 16 mugimendu eta elkartek Donostian etxebizitza eskubidearen alde aspaldi ikusi gabeko mobilizazioa egin duten udaberritik gatoz. Hiriko etxebizitza krisia inoiz baino larriagoa da: ordaindu ezinezko alokairuak, auzoetatik kanporatutako bizilagunak, etxegabetzeak … Hala ere, Hiri Antolamenduko Plan Orokorra espreski aldatu ondoren, Donostian inoiz 550 pisu turistiko gehiago legeztatu dituzte. Bestalde, azken urteetan banatutako 35 hotel lizentzien ondorioz, hotel horien lanak bukatzen eta irekiera berriak gertatzen ari dira. Uda da etxebizitzak eskubide izateari utzi dion hirian, gero eta jende gutxiagoren esku dagoen luxua bihurtu den hirian.
Eredu ekonomiko horren ahultasunak agerian geratu dira eta esperientzia honek Donostiako bizilagunok turismoak gure bizitzetan dituen kostuak gure gain hartu nahi ditugun berriro pentsatzera gonbidatzen gaitu.
2021eko uda. Mundu mailan, hegazkin-trafikoak eta gurutzontziek airea eta ozeanoak kutsatzen dituzte berriro. Donostian, Santa Klara uhartea, balio natural handiko eremua, hiriko erakargarri turistiko berria bihurtu da jendez gainezka egiteko arriskuarekin. Antondegiko ingurune naturala ere zentzugabeko surf-park baten bidez hondatzearen mehatxupean dago. Bai, badirudi normaltasunera itzultzea hau zela: espazio naturalen ustiapenaren eta degradazioaren alde egiten jarraitzea sustatzaile pribatuen esku dagoen merkatu turistikoaren mesedetan.
2021eko uda. Jarduera turistikoa pandemiaren ondorioen aurka errekuperatzen ari da: galdutako lanpostuak berreskuratzen ari dira eta jarduera horretan topatuko dute enplegua hiriko eta inguruetako langile askok. Hala ere, monolaborantza turistikorantz joatea herritarren bizi baldintzak hobetzeko urrats faltsua da. Dibertsifikazio ekonomikoaren alde egin ezean eta langileak beste sektore batzuetara bideratzeko benetako apusturik egin gabe, berriro esplotazioa, prekarietatea eta lan-egonkortasunik gabeko merkatuaren mende egongo dira.
Turismo jardueraren onurak kontatzen dizkigutenean, motore ekonomiko gisa eta enplegu sortzaile gisa aurkezten zaigu. Arretaz begiratuz gero, ordez, enplegu horren eta jarduera ekonomiko horren kalitate eskasa eta hauskortasuna azpimarratzekoa da, batetik. Eta bestetik, nabarmena da jarduera turistikoak inbertsio publiko izugarria eta politika publikoen erabateko baldintzatzea eskatzen duela. Enplegu batzuk sortzen ditu, gutxi batzuei irabazi handiak ematen dizkie, baina aurrekontu publikoetan dago guzti horren oinarria. Turismoarekin irabazten dutenen mesedetan moldatzen dira hiriak, erakargarri kulturalak sortzen dira, azpiegitura erraldoiak eraiki… eta guztien zergekin ordaintzen dira.
Immunizatu gaitezen turistifikazioaren aurka. Ez dezagun utzi hiriaren osasuna herritarrentzako bizi baldintza duinak bermatzen ez dituen eredu ekonomikoaren eskuetan. Zaindu dezagun gure esku dagoen heinean hiriko bizitza. Urte eta erdiko pandemiak argi utzi du: turismoaren desazkundea beharrezkoa bezain saihestezina da. Antolatu gaitezen eta borroka dezagun auzo eta kaleetan norabide horretan.
Turismoarekin irabazten dutenen mesedetan moldatzen dira hiriak, erakargarri kulturalak sortzen dira, azpiegitura erraldoiak eraiki… eta guztien zergekin ordaintzen dira.
Atzo, uztailak 15 osteguna, ANTONDEGI BERDEA – OLATUAK ITSASOAN kolektiboak informazio- eta protesta-jardunaldi bat egin zuen Zurriolan, Antondegirako olatu artifizialen proiektuaren aurka daudela adierazteko.
Sagues inguruan informazio-karpa bat jarri zuten, arratsalde osoan eduki zutena irekita, eta gaiari buruz gehiago jakin nahian hurbildu zitzaizkien herritar interesatuei mota guztietako informazioa eta azalpenak eman zizkieten: proiektuaren nondik norakoak, zein egoeratan dagoen oraintxe eta abar.
Kolektiboko zenbait kidek informazio-eskuorriak banatu zizkieten Zurriola pasealekuan zebiltzan oinezko ugariri. Eskuorri horietan, Donostiako Udalari olatu artifizialen proiektua geldiarazi dezan eskatzeko ematen dituzten argudio sendoak azaltzen dituzte labur-labur eta sinadura-bilketan parte hartzeko gonbidapena luzatzen dute.
Aldi berean, surflari batzuek egurrezko kartelak jarri zituzten hondartzako hainbat puntutan, egurrezkoak, surflariek berek eskuz egindakoak, eta Antondegirako proiektuaren aurka egoteko eta egiteko dauzkaten arrazoiak nabarmendu zituzten haietan. Horrelako mezuak zeramatzaten kartelek: “Kalte handia egingo liokelako Antondegi inguruari”, “Turista are gehiago ekarriko lituzkeelako”, “Itsasoaren aldamenean erabat zentzugabea delako!”… Eta kartel guztiek pegatina txiki bat ere bazeramaten, honako mezuarekin: “Surf parkeari ez!”.
Eguneko ekintzarik ikusgarriena surflariek egin zuten, arratsaldeko seiak aldera. Haietako hogeita hamar bat uretara sartu ziren beren surf taulekin, arraun egin zuten urautsirano, eta han 15 metro luzeko pankarta bat zabaldu zuten, Zurriola pasealekutik ondo irakurri zitekeena: “Antondegi Berdea – Olatuak Itsasoan – No a las artificiales en San Sebastián”.
Surflariek umoretsu eta jarrera onenarekin egin zuten protesta, eta Jabi Iraizoz bozeramaileak honakoa adierazi zuen: “Zentzugabekeria hutsa da Antondegiko olatu artifizialen proiektua. Gipuzkoako elkarte ekologista eta kontserbazionista guztiak kontra daude, eta surflari askok eta askok ez dugu nahi. Min egiten digu surflarion izenean naturaren kontrako halako zerbait egin nahi izatea. Argudioekin, tonu onean eta irribarre batekin jarraituko dugu proiektua salatzen, ziur baikaude arrazoi dugula”.
Era berean, gaineratu zuen: “Surflarion artean, Donostian olatu artifizialak nahi ez dugunak gero eta gehiago gara, eta ziur nago proiektuaren alde daudenek ere ez dutela begi onez ikusten Antondegin egitea”.
Webgune bat eta bideo informatibo bat argitaratuta, sinadura-bilketa hasi dute, Donostiako Udala interpelatzeko eta honek Antondegin olatu artifizialen instalazio bat eraikitzeko duen proiektu polemikoa geldiaraz dezan eskatzeko.
Webgune horretan, ANTONDEGI BERDEA – OLATUAK ITSASOAN kolektiboa osatzen duten 7 elkarteak aurkezten dituzte; zehatz-mehatz azaltzen dituzte proiektuaren aurkako argudioak –8 ingurumen arlokoak eta beste 10 surfaren ikuspegitik emandakoak; eta proiektuaren egoera eta kolektiboaren posizioa labur azaltzen dituen bideo informatibo bat ere eskaintzen dute.
Ematen dituzten argudioak polemika honetan oso aintzat hartu beharrekoak direla sinetsita, herritar guztiak gonbidatu nahi dituzte ondo informatzera, honako webgunean: antondegiberdea.eus
Sinadurak bilduz, Donostiako Udaleko udal-ordezkariak interpelatu nahi dituzte zuzenean, eztabaida publikoa saihesten ari direlako, beren marfilezko dorrean konfinatuta daudelako, ez dutelako aurpegia ematen komunikabideetan, eta uko egiten diotelako iritzi publikoa informatzeari.
Gauden fasean, erantzukizuna Udalaren teilatu gainean dago. Udala da, proiektua aurrera ateratzeko lurzoruak birkalifikatu beharko lituzkeena, Antondegin olatu artifizialen azpiegitura eraikitzeko baimena emateko. Eta, beraz, Donostiako Udala da plaza publikoan azalpenak eman behar dituena.
Kolektiboak adierazi du Udalak proiektua defendatzeko azaldu dituen arrazoi batzuk ahulak direla eta beste batzuk gezurtiak:
● Olatu artifizialen igerilekuak ez luke Zurriolako hondartzako masifikazioa arinduko, Udalak esan bezala, baizik eta guztiz kontrakoa, areagotu egingo luke.
● Udalak esan duenaren kontrara, proiektuak baliabide publikoak beharko ditu,
eraikiko den lurzorua titulartasun publikokoa delako eta, Udalak berak aipatu
zuenez, instalaziora arteko bide-sarbideak ere eraiki beharko lituzketelako.
● Udalak dio Antondegin olatu artifizialak jartzeak etxebizitzak eraikitzeak baino kalte txikiagoa izango lukeela ingurunean, beste aukerarik ez balego bezala.
Gainera, gogoratu beharko genuke 2016ko Donostialdeko Lurralde Plan Partzialaren (LPP) bidez Antondegirako proiektatutako etxebizitzen eraikuntza geldiarazi zela, alderdi teknikoengatik eta jasangarritasunarengatik.
Azpimarratu behar da, baita ere, gero Udalak lehiaketa publiko bat antolatu beharko lukeela. Ondoren ezagutuko genuke zein litzatekeen enpresa irabazlea. Eta horregatik, harrigarria da Udalak eztabaida publikoa saihestu nahi izatea eta proiektuan interesa eta irabazi-asmo zuzena dituen enpresa bat izatea proiektua berea balitz bezala defendatzen ari dena komunikabideetan.
“Uste dugu kasu honetan gauzak ez direla hasieratik ondo bideratu, informazio faltagatik eta proiektua inposatu nahi izateagatik. Antondegiko prozesuan funtsezkoak diren kolektiboak kontuan hartu gabe, zaindu beharreko gure gune berde aberatsean.
Prozesu honek luze joko du eta ez dugu atzera egingo”, esan du Jabi Iraizozek, proiektuaren aurkako argudioak sinatzen dituzten surflarien bozeramaileak. Kolektiboak sare sozialetan ere ireki ditu informazio kanalak: Facebooken, Twitterren eta Instagramen. Eta iragarri du herritar guztiei irekitako lehen hitzaldi informatiboa eskainiko dutela, ekainaren 10ean, Okendo Kultur Etxean. Eta Gipuzkoako kostaldeko herri guztietan ere antzeko beste aurkezpen batzuk egingo dituztela, bertako surf elkarteen bitartez.
http://www.antondegiberdea.eus/
Datorren ekainean 5ean, Santa Klara uharteko sasoi irekierarekin batera iritsiko da, Cristina Iglesias entzutetsuak itsasargian sortutako Hondalea obraren irekiera publikoa. Une hori mugarri bilakatuko da uharteko eta hiriko ekosistema soziokulturalean, herritarren iruditegian horrenbesteko balioa duen espazio hau behin betiko eraldatuz.
Hainbat gara, hastapenetik, proiektu honen harira, gure kezkak azaldu eta donostiar guztion interes orokorraren aldeko ekarpen onuragarriak egiteko borondatea azaldu dugun elkarte eta eragileak; Bizilagunekin plataforma, Haritzalde naturzale elkartea, Eguzki talde ekologista edo Parkea Bizirik, besteak beste. Ibilbide horretan, itsasargiko esku-hartzeak, ingurumenari eta hiriko balio naturalei, ondareari, udal ekonomiari, etenik ez duen turistifikazio prozesuari, edota hiri-espazio eta -baliabideen pribatizazioari dagokienez ekar zitzakeen ondorioak mahai gainera ekarri ditugu sarri.
Proiektuaren balizko eragin kaltegarriak murrizteko eta bere balio natural eta soziokulturalen zaintza bermatzeko neurriak diseinatzerakoan laguntzeko borondatea azaldu diegu erakunde arduradunei. Donostiako Udalak eta proiektuaren sustatzaileek premia hau partekatzen dutela azaldu digute eta zerbitzu teknikoekin batera kudeaketa bide-orri bat sortu dute. Alde horretatik, kontsulta-mailara mugatu bada ere, proiektuaren sustatzaileak eragileokin harremanetan jarri izana era positiboan baloratzen dugu. Izandako hartu-emana jarrera adeitsuz eta elkar-entzute ariketa bezala gauzatu dela adierazi nahiko genuke.
Hala ere, zoritxarrez, masifikazioa ekiditeko helburua zuten hartu-eman hauen emaitza ez da espero bezain emankorra izan. Udalaren asmoak ezagututa, aurkeztua izan zaigun uhartea kudeatzeko planteamenduarekiko gure desadostasuna azaldu nahi dugu honako arrazoiak direla eta:
1. Planteamenduan edukierari dagozkion baldintza eta mugak, orokorrean, uhartearen babeserako onargarriak dirudite: ez da uharteko ordutegia luzatuko; txalupen maiztasuna ez da handituko; itsasargiak, eguneko 250 bisitari jasoko ditu gehienez… Dena den, anbiguotasunerako eta salbuespenerako tarte handiegia azaltzen du, aurkeztu zaigun dokumentuak: eguraldiaren arabera luzatu daitekeen egutegia, kasuan kasu aztertuko diren uhartea eta arte-lanaren “erabilera berezietarako” baimenak… Uko egin zaio beraz, kudeaketa irizpide zehatz eta irmoak ezartzeari. Gainera, adierazitakoarekin kontraesanean, urrian ere bisitaldiak antolatuko direla jakinarazi dute, jada.
2. Proposamenak ez du inolako legezko euskarririk. Ez da administrazio mailako araudi forma jakin baten bidez egikaritu. Hau da, ez da inolako legezko bermerik ematen idatziz jasotakoa errespetatu eta betearazteko.
3. Epe laburreko ikuspegia gailentzen da. Proposamenak 2021 urterako kudeaketa irizpideak baino ez ditu ezartzen, aurrera begira, ziurgabetasuna iradokiz. Kontuan izanik 2021ean COVID-19aren pandemiaren eraginak nabarmenak direla, eta besteak beste, turismo jarduera beste urte batzuetan baino mugatuagoa izan daitekeela, baliteke, hurrengo urteetan ezarritako baldintza eta mugen malgutze bat ematea eta kudeaketa irizpideak aldatzea; masifikazio eta gain-esplotazio arriskuak hor dirau, beraz.
4. Ez da itsasargirako eta uharterako onartutako erabilerei buruzko inolako argibide zehatzik ematen. Ordea, ekitaldi bereziak hartzeko aukerari edota bisita bereziei ateak irekitzen zaizkie. Hortaz, aurrera begira, ez zaizkio jarduera pribatibo, esklusibo eta baztertzaileak onartzeari ateak ixten, hala nola, enpresa pribatuen ekitaldiak edo VIP bisitak.
5. Hiriaren turistifikazioan sakontzeko helburuari eusten zaio. Izan ere, Hondalea, “Donostia nazioartean posizionatzeko baliagarria izango den ekimen artistiko berria” bezala aurkeztu du Donostia Turismoak 2021eko apirilaren 14an antolatutako jardunaldian. Gainera, itsasargia eta uhartea, produktu turistiko bilakatu dituzte jada, badiako itsasontzi itzulia, uhartea eta Hondalea bisita gidatu berean ezagutzeko aukera eskainiz (urrirako iragarritako bisitek 30€ko prezioa izango dute).
6. Uhartea eta Hondalea, hiri-markaren nazioartekotzea sendotzeko mugarri modura baliatzeko nahia erakutsi du Udalak, orain arte egindako adierazpen publikoetan. Hortaz, arte-lana, hiriaren erakarpen efektua handitzeko baliabide bilakatuko da, turistifikazio arriskua areagotuz.
7. Uhartea balio natural handiko espazio preziatu bezain hauskorra da, hainbat animali eta landare espezie esanguratsuen bizitokia izanik. Hondalea dela eta, uhartean gauzatu diren esku-hartzeek eta etorkizunera begira gerta daitezkeen gehiegikeriek arriskuan jartzen dute gunea, azaldu bezala, hartutako konpromezuek ez baitute behar besteko zehaztasunik.
Aurreko elementu guztiak aintzat hartuta, idatzia sinatzen dugun eragileok, itsasargia eta uhartea kudeatzeko estrategiarekiko gure desadostasuna adierazi nahi dugu. Epe luzera, uhartearen babesa bermatu eta hura masifikatu eta arriskuan jartzea ekiditeko araudi eta erabilera-plan zehatz baten alde, ahal dugun bideetatik, lanean jarraituko dugula jakinarazten dugu. Era berean, guneari aitortzen zaion (proiektuaren sustatzaileek ere) balio paisajistiko, ekologiko eta geologikoari men eginez, Santa Klara-Igeldo eta bien arteko itsasartea Natura 2000 Sarearen baitan barneratua izateko tramitazioari ekiteko eskaera eskaera egiten diegu erakundeei.
Etxeak bizitzeko direla aldarrikatzeko elkartu gara gaur hemen. Nazkatuta gaudelako herritarren oinarrizko eskubide batekin negozioa egitea babesten duten politikekin.
Donostian etxebizitza larrialdia bizi dugu. Ez da arazo berria, baina denbora pasa ahala, konpontzera bideratu ordez okerrera egiten ari da.
Espekulazioaren atzaparrek pertsonak estutzen dituzte; eskubideen eta duintasunaren gainetik pasatzen dira eguna joan eta eguna etorri. Hiriko arazo sozial nagusietakoa, diru gehien mugitzen duen negozioetako bat da, aldi berean.
Ez da onargarria eta ez gaude onartzeko prest. Bestelako etxebizitza-politika bat ezartzea urjentea da eta lehentasunezkoa da. Agintari publikoek espekulazioarekin eta bizilagunen oinarrizko beharrekin negozio egiten dutenen alde gobernatzeari utzi behar diote.
Etxebizitzaren prezioak eta, bereziki, alokairuarenak gora eta gora egiten du. Batezbeste 90 metroko pisuak 460.000€ balio du erosteko. Eta alokairuan berriz, 90 metroko pisuagatik 1300€ baino gehiago eskatzen dute hilabetean. Batez beste!
Funts putreak heldu dira eraikin osoen jabe egin eta bizilagunak kanporatzera. Azora Grosen eta Amaran, Blackstone Benta Berrin, Sareb Egian… Eskrupulorik gabe gure bizilagunen aurka aberastu nahi dute. Ez diegu utziko! Elkartasunarekin erantzungo diegu.
Behar gorrian dauden pertsonak babesgabe daude. Ehundaka dira kalean bizi diren pertsonak. Erakunde publikoetatik ez da nahikoa egiten egoera tamalgarri eta lotsagarri honi behar bezalako erantzuna emateko. Ez dugu onartzen aberatsez harrotzen den eta miseriari ez-ikusiarena egiten dion eredua!
Belaunaldi oso batek hiritik joatera behartua ikusi du bere burua. Jaio eta bizi izan diren auzoetatik kanporatuak dira gazte donostiarrak. Auzo horietako harremanak, bizilagunen arteko sareak eta nortasuna desegiten du honek pixkanaka.
Turistifikazioak hotel eta pisu-turistiko bihurtu ditu bizitzeko behar ditugun etxeak. Ukatu egiten dute turismo-ereduaren eta etxebizitza larrialdiaren arteko lotura eta egunero egiten digute propaganda, esanez aberastasuna ekartzen duela. Norentzako ordea? Desazkunde turistikoa ezinbestekoa da Donostia orekatua eta bizigarria eraikitzeko.
Hauek ez dira arazo indibidualak edo pertsonalak. Hiri osoaren, gizarte osoaren, arazoak dira. Hirian elitizazioa, gazteriaren kanporatzea, espekulatzaileen botere pilaketa eta auzo-komunitateen desegitea gertatzen ari da.
Gaur hainbat mugimendu sozialek eta auzo-elkartek deituta ehundaka herritar elkartu gara. Izan dadila herritar-aktibazio aldi baten hasiera gaurkoa. Jokoan dagoena gure bizitzak eta gure ingurukoenak baldintzatuko dituen hiri-eredua da.
Ez dezagun onartu espekulatzailerik ezta espekulazioaren aldeko diskurtsorik. Zaindu dezagun elkar, gure buruak, gure bizilagunak, gure auzoak… Antolatu gaitezen gure bizitzak gure eskuetan hartzeko eta hiria saldu eta erosi nahi dutenak geldiarazteko.
ETXEAK BIZITZEKO, EZ NEGOZIORAKO! DONOSTIA EZ DAGO SALGAI!
Abaraska Etxebizitza Kooperatiboa – Amara Bai Auzo Elkartea – BiziLagunEkin Plataforma – BLP Red Vecinal de Bidebieta – Donostiako Okupazio Bulegoa – Donostialdeko Maizterren Sindikatua – Egia 22 Asanblada – Egia Bizirik Auzo Elkartea – Groseko Hondarpe Auzo Elkartea – Heriz Plataforma – Infernua Bizirik – Inquilinos de Azora – IZBE Intxaurrondo Zaharreko Bizilagun Elkartea – Kaleratzeak Stop Desahucios Donostialdea – Parte Zaharrean Bizi Auzo Elkartea – Saretxe
¡Donostia por el derecho a la vivienda!
Donostian arazo larria daukagu etxebizitzarekin. Etxebizitza larrialdia bizi dugu. Ez da arazo berria, urteetan luzatzen den egoera zaila eta gogorra da. Baina denbora pasa ahala, konpontzera bideratu ordez okerrera egiten ari dela ikusten ari gara donostiarrok.
Ez da errespetatzen herritarren etxebizitza eskubidea. Espekulazioaren atzaparrak pertsonen eskubideen eta duintasunaren gainetik pasatzen dira eguna joan eta eguna etorri. Hiriko arazo sozial nagusietakoa dena, diru gehien mugitzen duen negozioetako bat da, aldi berean. Eta hori ez da zilegi, izan ere etxeak bizitzeko dira, ez negozio egiteko.
Donostiarrak nazkatuta gaude. Ez da onargarria eta ez gaude onartzeko prest. Etxebizitza larrialdiari aurre egiteko bestelako politikak lehentasunez eta urgentziaz ezarri behar dira. Eta horretarako ardura izan behar luketen agintari publikoek espekulazioarekin eta bizilagunen oinarrizko beharrekin negozio egiten dutenen alde gobernatzeari utzi behar diote. Etxebizitzaren prezioak eta, bereziki, alokairuarenak gora eta gora egiten du, funts putreak heldu dira eraikin osoen jabe egin eta bizilagunak kanporatzera, behar gorrian dauden pertsonak babesgabe daude, belaunaldi oso batek bere burua hiritik joatera behartua ikusi du, turistifikazioak hotel eta pisu-turistiko bihurtu ditu bizitzeko behar ditugun etxeak…
Aipatutakoak ez dira arazo indibidualak edo pertsonalak. Hiri osoaren, gizarte osoaren, arazoak dira. Hiriaren elitizazioa, gazteriaren kanporatzea, espekulatzaileen botere pilaketa eta auzo-komunitateen desegitea arrisku errealak baina gehiago dira, martxan dauden prozesuak dira.
Bat eginik eta donostiarren arteko elkartasunean oinarrituta soilik egin ahal izango diogu aurre gertatzen ari denari. Horregatik, Donostiako talde eta elkarte guztiei, mugimendu sozial eta sindikatuei, alderdi politikoei, eta herritarrei dei zabala egin nahi diegu. Egoera larria da, atzera bueltarik gabeko arazoak sortzen ditu eta aurre egin behar diogu gehiengoaren arazoekin aberasten den gutxiengo horri. Mugitzeko ordua da. Jo dezagun kolpea mahai gainean maiatzaren 22an. Atera gaitezen kalera gure eskubideen, gure bizilagunen eta gure hiriaren defentsan.
MANIFESTAZIOA: MAIATZAK 22, LARUNBATA. 17:30EAN. KATALUNIA PLAZATIK
Abaraska Etxebizitza Kooperatiboa – Amara Bai Auzo Elkartea – BiziLagunEkin Plataforma – BLP Red Vecinal de Bidebieta – Donostiako Okupazio Bulegoa – Donostialdeko Maizterren Sindikatua – Egia 22 Asanblada – Egia Bizirik Auzo Elkartea – Groseko Hondarpe Auzo Elkartea – Heriz Plataforma – Infernua Bizirik – Inquilinos de Azora – IZBE Intxaurrondo Zaharreko Bizilagun Elkartea – Kaleratzeak Stop Desahucios Donostialdea – Parte Zaharrean Bizi Auzo Elkartea – Saretxe
